Hoe kijken de bijen tegen samenwerking met de mens aan?

M: Goede morgen bijen, ik zou graag met een woordvoerder van jullie willen spreken. Is dat mogelijk?
B1: We gaan het regelen.
M: Dank je wel.
B2: Waar wil je over spreken als ik vragen mag?
M: Natuurlijk mag je dat vragen en daar wil ik ook graag open over zijn. Ik ben benieuwd hoe jullie staan tegenover hoe jullie door ons mensen behandeld worden?
B2: Oei, dat is een gevoelige vraag. Ik ga kijken wie ik daarvoor moet hebben.
M: Ik wacht af.
Ik krijg de indruk van een georganiseerd volkje, het gaat er bijna ambtelijk aan toe. Het voelt alsof ik aan de telefoon ben en wordt doorverbonden, zelfs af en toe zonder dat er iemand iets zegt, maar uiteindelijk kom ik bij het Bewustzijn terecht. En daar moet ik blijkbaar zijn.
B3: Dag Eddy, je vraag is luid en duidelijk overgekomen en ik zal die met genoegen proberen te beantwoorden. Maar het is een brede vraag, dus zullen we in etappes beginnen?
M: Dat lijkt me goed. Dan hierbij mijn eerste vraag: Jullie zijn een bijzonder volk, met verschillende afdelingen of soorten zoals wij mensen het noemen. Maar hoe heeft jullie soort nu zo nauw in contact kunnen komen met mensen?
B3: Een interessante vraag. Je wilt weten hoe het komt dat wij zo gedresseerd zijn door de mensen?
M: Oneerbiedig gezegd, ja.
B3: Nou we zijn niet gedresseerd. We hebben een symbiose op basis van gemeenschappelijke belangen. En die samenwerking bestaat al heel lang. In het oude Egypte zijn we al begonnen samen te werken met de Goden zonen en dat vonden wij passend, want wij zijn feitelijk ook Goden zonen, maar dan wat anders. Dus vanuit die vergelijkbare achtergrond, niet een gemeenschappelijke achtergrond, zijn we samen gaan werken. Dat heeft in het verleden goed uitgepakt voor ons bijen. We kregen eenvoudige maar goede huisvesting en konden daarmee onze tijd besteden aan zoeken naar het beste voedsel en het maken van honing en was en het bestuiven van bloemen deden we daarvoor terug. Door die huisvesting werden we ook beschermd tegen een deel van onze vijanden.
M: Ik hoor er een verandering aan komen, klopt dat?
B3: Ja, er kwamen vele veranderingen in de loop van de duizenden jaren dat mensen en bijen samenwerkten. Na verloop van tijd waren we bereid om ook honing af te staan als wederdienst omdat we echt veel meer konden maken dan we zelf nodig zouden hebben. Zo is de honingindustrie ontstaan, maar die is ook al heel oud. Let wel, de overbodige honing gaven we vrijwillig af. Later werd de honing van ons afgepakt en werden wij daarvoor gedood. Daarmee werden wij meer slaaf gemaakt dan dat er sprake was van een symbiose. In de huidige tijd waarin de mens het milieu enorm aan het vervuilen is, al sinds enkele honderden jaren, maar de laatste decennia heel hevig, krijgen wij bijen het steeds moeilijker. Naast parasieten hebben we vooral last van pesticiden en is het vinden van goed voedsel ook niet meer zo eenvoudig door de monoculturen die bijna overal heersen.
M: Ik begrijp dat jullie van een samenwerking met de mens tot een slaaf van de mens bent geworden. Hoe voelt dat?
B3: Dat voelt zoals jullie je ook zullen voelen als loonslaaf. Je bent afhankelijk van anderen en dat wil je eigenlijk niet zijn, maar het heeft ook wel een comfortabele kant, dus is het heel dubbel.
M: En hoe kijken jullie aan tegen het afnemen van de honing en was en daarvoor in de plaats het krijgen van suikerwater?
B3: Wij maken honing en was om onze wintervoorraad aan te maken en daar moeten we de winter mee doorkomen. Daar werken we hard voor en dan is het toch een beetje sneu als je lekkere wintervoorraad geplunderd wordt en je daarvoor in de plaats wel een andere wintervoorraad eten krijgt maar van een hele andere kwaliteit. Dat kun je vergelijken met jullie manier van eten. Stel je verbouwt allerlei lekkere groenten zelf op het land en maakt daar een heerlijke voedzame soep van. En dan komt er iemand die je pan met soep van je afpakt en je daarvoor in de plaats een industrieel vervaardigde soep geeft gemaakt van groente van een land dat met pesticiden is bewerkt. De kwaliteit van je voedsel is echt heel anders, maar je overleeft wel op basis van die industriële soep, maar gezond is niet het juiste woord voor je eten. Jullie krijgen daar obesitas van, wij krijgen daar andere klachten van en leven daardoor minder lang en met een mindere kwaliteit. Vraag je dus of we blij zijn met onze huidige positie als bij, dan moet ik zeggen we zijn onderworpen aan het slavenregiem van de mens, die de hele natuur als slaaf beschouwd.
M: Dat vind ik nogal een heftige uitspraak, meestal zijn jullie dieren veel milder naar de mens toe.
B3: Is daar aanleiding toe om mild te zijn? We worden uitgebuit en slecht behandeld, en jullie vervuilen de hele natuur. Dan kun je toch niet meer mild oordelen?
M: Ik begrijp het. Heb ik je boos gemaakt door mijn vragen?
B3: Nee, helemaal niet, maar je zoekt eerlijke antwoorden en die heb ik je gegeven.
M: Wil je nog iets kwijt?
B3: Dank voor deze vragen omdat ik hoop dat mensen aan de hand van mijn antwoorden gaan beseffen wat jullie mensen de natuur aan doen. Het gaat niet alleen over de bijen en de bloemen en de weides, het gaat over alles. Jullie beseffen totaal niet hoe je het contact met de natuur verloren bent en je daardoor ook tot onmenselijke daden kunt komen. Als jullie in harmonie zouden kunnen zijn met de natuur en je directe omgeving, dan kun je ook geen kwaad doen tegen de natuur, maar dat contact zijn jullie kwijt geraakt en daarom heb ik ook medelijden met jullie mensen. Jullie zijn zo blind, je ziet het niet. Maar ik gun jullie dat je het wel weer gaat zien. Veel sterkte daarmee, want het is een weg die jullie moeten gaan.
M: Dank je wel, indrukwekkend dit verhaal.

211007